آشنایی با سیستم عایق ماندگار

شیوه اجرای قالب‌های ماندگار عمودی به عنوان زیر مجموعه‌ای از سیستم قالب ماندگار ICF محسوب می‌شود. در این روش خرپاهای ویراندل ساخته شده از فولاد گالوانیزه عمود بر راستای دیوار و با استفاده از اتصالات درجا به وسیله ناودانی‌های ساخته شده از فولادهای گالوانیزه به شالوده متصل می‌شوند. پس از آن قالب‌های ماندگار از جنس PVC به شکل نوارهای نسبتاً نازک بریده می‌شوند و به صورت کشویی در دو طرف محور دیوار و در فاصله بین دو خرپای ویراندول مجاور قرار می‌گیرند. آرماتورهای قائم محاسبه شده برای دیوار به صورت دستی در محل خود قرار گرفته و به خرپاها بسته می‌شوند‌. آرماتورهای افقی نیز روی اضلاع افقی خرپای ویراندول قرار گرفته و به آن بسته می‌شوند.

لازم به ذکر است که سازه حاصل از این روش اجرا، از نوع دیوار باربر بتن مسلح بوده و با شرط رعایت ضوابط مربوط به اتصالات عناصر سازه‌ای به یکدیگر در شرایط شکل پذیری متنوعی قابل اجرا است. لایه پلی استایرن دو طرف علاوه بر اینکه به عنوان قالب ماندگار بتن عمل می‌کند به عنوان عایق صوت و حرارت نیز محسوب می‌شود. حال آنکه خطر بروز آتش سوزی و انتقال و گسترش آتش در این سیستم به عنوان عامل محدود کننده محسوب می‌شود. به همین دلیل علت اصلی اعمال محدودیت در ارتفاع و تعداد طبقات این سیستم‌، نوع پوشش اعمال شده روی لایه‌های پلی استایرن و محافظت آنها در برابر آتش است. همچنین تامین ضوابط مربوط به شکل‌پذیری متوسط و ویژه باید در اتصالات ارائه شده لحاظ شود.

فاصله

الزامات سیستم قالب عایق ماندگار مسطح عمودی

سیستم سازه‌ای حاصل از این روش اجرا، به عنوان سیستم سازه‌ای دیوار باربر با دیوارهای برشی بتن مسلح محسوب می‌شود. در صورتی که ضوابط شکل پذیری بر اساس آیین نامه ۲۸۰۰ و مبحث ۹ مقررات ملی ایران رعایت نشود و با استناد به‌ مبحث ۹ مقررات ملی ایران، کاربرد این سیستم صرفاً در مناطق با خطر نسبی کم و متوسط و برای ساختمان‌های دارای اهمیت کم و متوسط تا حداکثر ارتفاع ۱۰ متر مجاز است. بدیهی است در صورتی که ضوابط شکل پذیری رعایت شود ضمن رعایت ضوابط مقاومت در برابر حریق، حداکثر ارتفاع ساختمان بر اساس ضوابط آیین نامه ۲۸۰۰ ایران، ۵۰ متر از تراز پایه است.
در صورت استفاده از رابط‌های پلاستیکی، حداکثر ارتفاع مجاز ساختمان به دو طبقه محدود می‌شود.
بارگذاری ثقلی و لرزه‌ای سیستم سازه‌ای حاصل از این روش، به ترتیب بر اساس آخرین و ویرایش‌های مبحث ۶ مقررات ملی ساختمان و استاندارد ۲۸۰۰ ایران صورت گیرد.
طرح سازه‌ای سیستم حاصل از این روش باید بر اساس مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان یا آیین نامه ACI318-05 و ویرایش‌های بعد از آن صورت گیرد.
حداقل ضخامت دیواره های بتنی نباید از ۱۵ سانتیمتر کمتر باشد.
بتن مصرفی باید از نوع بتن سازه‌ای یا حداقل مقاومت ۲۰ مگاپاسکال باشد.
پلی استایرن منبسط شونده مورد استفاده باید از نوع کندسوز یا خودخاموش شو باشد.
مشخصات تمامی مصالح مصرفی باید مربوط به احزا قالب بندی ماندگار، باید مطابق با استانداردهای بین المللی معتبر و اسناد ارائه شده باشد. مشخصات سایر مصالح مصرفی نیز باید مطابق استانداردها و آیین نامه‌های ملی یا معتبر بین المللی باشد.
محافظت از بلوک پلی استایرن دیوار باید به وسیله پوشش مناسب تامین شود‌. این پوشش می‌تواند یک تخته گچی با ضخامت ۱۲/۵ میلیمتر یا سایر مصالحی که بر اساس مدارک فنی مصوب و معتبر از نظر مقاومت در برابر دمای بالا معادل آن عمل می‌کند، باشد.
پوشش محافظت کننده بلوک‌های پلی استایرن باید دارای اتصال مکانیکی به سازه باشد. اتصال پوشش به پلی استایرن به تنهایی مجاز نیست.
دیوارهای بین واحدهای مستقل مانند دیوار بین آپارتمانهای مسکونی یا واحدهای تجاری، اداری مستقل و غیره، در هر ساختمان باید دارای مقاومت کافی در برابر آتش باشد. در این دیوارها باید به صورت مناسب از مصالح حریق بند استفاده شود به گونه‌ای که بلوک‌های پلی استایرن در این قسمت بین دو فضای مجاور پیوستگی نداشته باشند و از گسترش هر گونه حریق احتمالی بین دو فضایی که به وسیله دیوار مقاوم در برابر آتش از یکدیگر جدا شده اند جلوگیری شود.
فوم پلی استایرن باید در مرز سقف / کف هر طبقه قطع شود و بین طبقات امتداد نداشته باشد. در این قسمت‌ها در صورت نیاز و برای تامین مقاو‌مت لازم، باید از مسدود کننده‌های آتش استفاده شود. همچنین فوم پلی استایرن سقف نباید بین واحدهای مستقل مجاور امتداد داشته باشد. این ماده باید در مرز دیوار جدا کننده بین دو واحد مستقل مجاور قطع شود و برای مقاومت لازم در برابر آتش مطابق نشریه شماره ۴۴۴ آتش بندی شود.
در صورتی که از سیستم‌های سفقی دارای بلوک‌های پلی استایرن در این روش اجرایی استفاده شود، به منظور حفاظت از بلوک‌های سقفی پلی استایرن و جلوگیری از برخورد مستقیم هر گونه حریق احتمالی یا بلوک لازم است تا زیر سقف به وسیله پوشش مناسب مانند یک تخته گچی به ضخامت حداقل ۱۲/۵ میلیمتر با اندود گچ به ضخامت حداقل ۱۵ میلیمتر محافظت شود. شایان ذکر است مسئولیت اجرای مناسب و جزییات این مسئله به عهده شرک متقاضی است.
مقاومت سیستم در برابر آتش برای دیوار و سقف با توجه به تعداد طبقات، نوع و جزییات دیوار بتنی‌، مطابق مبحث ۳ مقررات ملی ساختمان در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در مقابل حریق و الزامات نشریه ۴۴۴ مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن مربوط به مقاومت جداره‌ها در مقابل حریق تامین شود.
رعایت تمامی مباحث مندرج در مبحث ۱۸ مقررات ملی ساختمان به جهت صدابندی دیوار و سقف الزامی است.
لازم است تمهیدات لازم به منظور تامین صدابندی مورد انتظار به خصوص در دیوارهای بین واحدها با استفاده از روش‌های توصیه شده در مقررات ملی ایران انجام شود.
رعایت مباحث مربوط به صرفه جویی در مصرف انرژی مطابق مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ضروری است.
در صورت طراحی به روش تجویزی استفاده از این سیستم بر اساس طبقه بندی مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان، تنها برای ساختمان‌های گروه ۲ و ۳ مجاز است.
تمهیدات لازم در شرایط اقلیمی مختلف کشور برای پوشش نهایی جهت مقابله در محیط‌های خورنده و نیز استفاده از فولاد گالوانیزه در این محیط‌ها و رعایت الزامات مربوط به مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان ملی الزامی است.
در مناطقی که در معرض خطر حمله حشرات موذی‌، مانند موریانه قرار دارند لازم است تمهیدات لازم برای محافظت از لایه پلی استایرن به عمل آید.
رعایت تمامی مباحث مقررات ملی ساختمان و آیین نامه‌های ملی در استفاده از این سیستم‌ها الزامی است.

اشتراک :